İki Çocuk Şiiri - Ahmet Aksoy

Yakılmış barut kokuları arasında
Bir zenci çocuk kap kara
Zenciliği değil cildinden,
İşlemiş, geleceğinin karanlığı
Çocuktan yansıyan ışığa

Ayakları kanlı beze sarılmış
Vücudu yara bere içinde
Elinde asilere has bir tüfek
Aklı anlamadığı bir savaşta
Rehin bırakılmış çocuk yaşında

Açlığı tatmış, annesizliği
Babasızlığı görmüş el ocağında
Ve aynı anda başka bir çocuk
Elinde bir şişe kola bir kase yemiş
Yetmiş ekran bir tv karşısında

İkisi de çocuk ikisi de küçük bununla beraber
Çok uzak görünse de şu an oldukları yer
Aslında sadece kader, ve bu yüzden
Biri gülmek, biri ağlamak için, biri dövüşmek
Biri oynamak için gün saymakta.