Hayatta ben en çok babamı sevdim
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
Devamını Oku
Karaçalılar gibi yardan bitme bir çocuk
Çarpık bacaklarıyla -ha düştü, ha düşecek-
Nasıl koşarsa ardından bir devin
O çapkın babamı ben öyle sevdim
candan tebrikkkkk
eSAT HOCAM,
şİİRLERİNİZİ SEVEREK OKUDUĞUMU SÖYLEMEME GEREK YOK. EDİPLER KAHVESİNİN KAPATILMASINDAN SONRA ŞİİRLERİNİZİ ANTOLOJİDE TAKİP EDİYORUM.
BU VESİLE İLE SİZE BİR ŞİİRİMİ GÖNDERİYORUM.
SELAM VE MUHABBETLERİMLE.
Gönlümde Yanacak Yerim Kalmadı
Sevgi çiçekleri açacak derdin,
Mevsimler tükendi açan olmadı.
Bütün hücrelerim(i) ateşe verdin,
Gönlümde yanacak yerim kalmadı.
Yâd-ı cemâlinle dil-hûn diyorlar,
Aşk vurgunudur o, yorgun diyorlar,
Leylâ’yı yitirmiş Mecnun diyorlar,
Gönlümde yanacak yerim kalmadı.
Sensiz geçen günler bana yas artık,
Sağ gözüm, sol göze bil ki, küs artık,
Söyleme acı söz yeter sus artık,
Gönlümde yanacak yerim kalmadı.
Şifasız yarayım dünden beterim,
Hicrânınla her an erir, biterim,
Dumansız ateşle yanar tüterim,
Gönlümde yanacak yerim kalmadı.
Yıllardır yalnızım, sızlar yüreğim,
Yelken paramparça, kırık küreğim,
Semâ’da mı kaldı bilmem dileğim,
Gönlümde yanacak yerim kalmadı.
Hâlime acısın gökte melekler,
Şu garip yıllardır yolunu bekler,
Çıkıp gelir diye güne gün ekler,
Gönlümde yanacak yerim kalmadı.
Geceler çok uzun, göz uyku tutmaz,
Şiirler, şarkılar beni avutmaz,
Ne mümkün; şu kalbim, seni unutmaz,
Gönlümde yanacak yerim kalmadı.
Gönlümün yanacak yeri kalmadı.
Muzaffer KÖNDEL
Bu şiir ile ilgili 2 tane yorum bulunmakta