İki Cihan Güneşi Şiiri - Hasan Salih Küçük

Yıl beşyüz yetmiş bir, mübarek sene
Işıl, ışıl bir güneş doğdu tepede
Eğilmedi namerde, baş kaldırdı düzene
Ümmetine ağladı, doldu, Muhammed.

Karanlıklar aydınlandı, söndü ateşler
Saadet buldu yuvalar, dirildi kalpler
Genci,y aşlısı, kadını getirdi Tekbir...
Karanlık geceye doğdu Muhammed.

Çıkarcılar yol kesti, iftiralar savurdu
Gözü döndü kâfirlerin, azdı,kudurdu
Ebabiller uçtu, dağıttı küffar orduyu
Kafirlere korkuyu saldı, Muhammed.

Dünya malı ona sanki ayak bağıydı
En hassas terazi ve en adil tartıydı
Güven hakkı, her sözünde haklıydı
Adaletli hüküm verdi, Muhammed..

Bir öğünden fazla olmaz idi yemeği
Tek hurmayla sabitti azığının hepisi
Bütün bir ömrü falyalı işlerle geçirdi
Çileli bir hayat sürdü, Muhammed.

Kur’an’ın capcanlı tatbikiydi yaşarken
İnci dişler ışıldardı, ayetleri okurken
Gece namazı kılardı, kalkıp erkenden
Işıl ışıl geceye doğdu, Muhammed.

Kızı Fatıma’yı can-ı tende severdi
Hasan ile Hüseyin’e güllerim derdi
Atmış üç yaşında, dünyadan göç eyledi
Ehlibeyt düşkünü kuldu, Muhammed.

Ebu Bekir Sıddık’ı can yoldaşı eyledi
Hak bildiği yoldan, asla geri dönmedi
Ömer,Osman ve Ali’yi canı gibi severdi
Dostluğu onlarda buldu, Muhammed.