İki Cihan Güneşi Şiiri - Özcan İşler

İki cihan güneşi, dünyamıza gelmeden,
İnsanlık haysiyeti, ayaklar altındaydı.
Kızgın çöl kumlarına diri-diri gömülen,
Kızların çığlıkları vicdanları yakmazdı.

Burunları halkalı, alınları damgalı,
Haraç mezat satılan köleler ümitsizdi,
Kadınlar kocaları, kocaları putları:
Lat'ı, Uzza'yı, Hübel'i tanrı edinmişlerdi.

Vahşetin kol gezdiği cahiliye devrinde,
Fuhuş, kumar ve zulüm o raddeye varmıştı,
Ehli kitap dağlara ve ıssız vadilere,
Zayıflar evlerine sığınmış saklanmıştı.

Zalimler, şerefsizler bir-bir işgal etmişti,
Mevki ve makamları, itibarı malları,,
Şerefli insanlar da yerde sürünürlerdi,
Çöllerde vaha oldu, masumların gözyaşı.