Sılanın sılası okunuyordu. Canımdan öte sevdiğim annem, canım kadar sevdiğim sen de yoktu. Gözlerim sebepsizce nemlendi.Önce iki damla indi. İki sevdiğim adına.Dedim dur gözyaşları.
Gözyaşları:-Biz durmayı bilmiyoruz, biz aşkız, biz acıyız, biz çığlığız, biz haykırışız, biz vicdani ırmağız, biz psikojolik nemiz. Biz akmanın aynasıyız. Biz akmaya, yakılan gönülleri ıslatmaya, uslatmaya akıyoruz. Bu göz yaşları senin değil. Akan göz yaşı senin olmaktan çıkmıştır, kimin için döktüysen sahibi odur. O göz yaşları ona akar, onun yüreği o dem hisseder.
-Neden diye soramadım…Yaşanmak istenip yaşanamayanlara, görmek isteyip de göremediğine
Susmak isteyip susayamadıklarına, bilmek isteyip de bilemediklerine.. her içsel sızıya akar dedi sol gözün yaşları. Sol gözün yaşları hep sol yanın bulutuna sevdalı. Bu yüzden sol yanım hep ıslak, hep ağlamaya meyilli.
-Yeter artık diyemedim, bu akışlara, bu yüreği ıslatan anlara,bu senli serzenişlere.
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta