İki Çan İki Yürek Şiiri - Fahri Çinçik

özlemler
amansız bir dert
çatal çatal
dikenken yüreğimizde
mahrumduk
çağın
iletişim ağından
kım bilir
kimler
dedikodusunu kaynatıyordu
kimlerin
telefon tellerinde

düşlerdeydi görüşmek
düşlerdeydi sevişmek

birer kayıptık
yitiktik
gerçekte
yaşadığımız aynı kentte

ne tanıdık bir yüz
ne sığınacak birileri
yüzlerin binlerin içinde
sen bir yandan
ben bir yandan
sırtlanıp hasretleri
arıyor birbirini
iki can
iki yürek
kentin adı konmamış
kenar semtlerinde

belkide
bir güvercinin
göğsünden kopmuş
iki küçücük tüydük
döndük durduk
kirlenmiş
kokuşmuş
günü birlik ilişkilerin
arasından
kaşlarımızı çatarak geçtik
katlandık acılara
sürüklendik
ayaklar altında
ama kirlenmedik
besleyip koruduk
sevgimizi yüreğimizde
gelecek günler adına

21/11/2004/Adana