İki Can İki Sevgi Şiiri - Yıldırım Kırlılar

Bir düğün bir cenaze
Evlatlarımız nerde
Bir köroğlu bir ayvaz
Kaldık senle diz dize
Dışarıda rüzgarlar
Pencereyi tokatlar
Aylar yıllar bekledik
Söndü bütün umutlar
Geceleri susadım
Uyandırmadım seni
Gündüz mağrur dolandım
Utandırmadın beni
Gökyüzünde bulutlar
Kanımızı yudumlar
Çok mevsimler geçirdik
Uğramadı yağmurlar
İncir çekirdeğinden
Kırdık birbirimizi
Yapayalnız kalınca
Farkettik biz gerçeği
Denizlerde dalgalar
Kulağımıza fısıldar
Boşunamı uğraştık
Yandı bütün limanlar
Bir yorgan bir yastığa
Koca ömrü sığdırdık
Bir sen varmış birde ben
Bunu çok geç anladık
Dağlarda eriyen kar
Kapımızda soluklar
Biz hiç üşümemiştik
Şimdi dondu zamanlar
Bir oğlan birde kıza
Güvenmiştik evlada
Şimdi gözümüz bakar
Bir göğe bir toprağa
Uzaklarda yakınlar
Adımızı sayıklar
Gel biz burdan gidelim
Dünya bizi oyalar
Eğer kırdıysam seni
Ne olur affeyle beni
Rabbim ahirette de
Ayrı koymasın bizi
İki can iki sevgi
Birbirine kenetli
Gelmesinler ölümüze
İstemiyoz kimseyi
23.10.2016