İki Büklüm Şiiri - Muhammet Üresin

Hafife almamam gerekmiş aslında senin kalbimin üstünde yarattığın etkiyi
İçimde tutmasam daha iyiymiş zamanında dilimin ucuna kadar gelenleri
Lüzumsuz bir gururla sustum hep çektim kendimi senden korktum savunmasız çocuk gibi
Akılsız başıma uydum saklanıp durdum hep pustum oysa ki aşk affedermiş herşeyi

Lütfen sen alt et kendini gel tut elimi yeniden kaldır hadi düştüğüm yerden beni
Cennetinden kovsun isterse tanrım razıyım zaten sensizlik de bir cehennem değil mi
Ellerinden olsun sonum bilirsin bir sana eğilir ruhum sensiz iki büklüm şimdi

Yolum yok senden ayrı yerim yurdum yok benim sensiz bir dikili ağacım yok hayatta
Lafım yok içimde kaldı ne varsa yutkundum takıldı kaldı düğüm düğüm boğazımda
Adım yok senden ayrı yazılırsa beni tanımlayan hiç bir sözcük bulunmadı daha
Neyim var neyim yoksa hepsi sendin bir gittin içimden bu yürek dikiş tutmaz bir daha