İki bin inci şiirin Şiiri - Fazıl Çakaler

2000 bu yazılan la olacak iki bin inci ŞİİR im
Mevzu lazım yazmak için yok kimseye kinim
Haa kinim yok dedim ise olamaz hariç Dinim
Kalkıp şahlanır durmaz asla öfkem ile sinirim
Ki bu mevzuyu bir Allah bilir birde ben bilirim

Tutuldum ön üç yaşımda kara sevda öylesine
Verdi karşılık sığamadım anasının gölgesine
Cahillik le ki bir söz gittimi kaynananın tersine
Okka ne kilo nede gram olamadım terazisine
Sevda öyle bir şeydir bulamazsın tedavisini de

Benim ayarımda sorun yok bozuk onun gönyesi
Güneş olunca soy at ters düşütü bana gölgesi
Mevzu tarihe geçer cinsten kelimemin cümlesi
Ki Nuh dedi de demedi peygamber sokak inledi
Ki on üç yaşında Fazıl edep haya ile onu dinledi

İyi biline ki bu sevda da buldu Fazıl bir Rabbini
Oldum kederli ye bile dertli gülenin de sevincini
Yaşlanıp çocuk oldum ihtiyar seçmem gencini
13ü ne isem aynı karakter de soldurdum tenimi
Girse seksenine olsa elinde asa ettim yeminimi

Eğer aşık olan insan ise olsa Dinsiz meshepsiz
Ataistse aşık olmadığını bilir bir şeyin sebepsiz
Vallahi kavuşmak için eder dualar sessiz sessiz
Sonuçta ona da var bir kalp şeksiz ve şüphesiz
Müşrik Kafir Münafıkta asla olamaz mertebesiz

Şiir yazmak için gerek yok ki fakülte bitirmene
Seversen kalp le çıkarsın sevda denen o sefere
Düşürürler hemde çaresi buluna mayan dertlere
O zaman şakır kalbin yazar kalemin defterlere
Ki kavuşamaz isen yazıların döner makalelere

Fazıl Çakaler