İki Bin İkinin Yazıydı Şiiri - Arif Baltacı

İki bin ikinin yazıydı
Henüz kurumuştu vişneler ağaçlarda
Sevda hastalığım yeni nüksetmişti
Ben böyle değildim önceleri biliyorum
Ne avare adımlarım vardı kaldırımlarda
Ne de serseri ıslığım vardı dudağımda
Sadece bir çocuktum yalan oyunlarda
Kalabalıklarda yalnızdım her zaman
Bir türküm vardı sözlerini unuttuğum
Takılmıştı sevdan gibi yüreğime
Sonunda sözleri buldum ama
Ne yazık ki sen kayboldun

Dedim ya iki bin ikinin yazıydı
Ve ben daha çok küçüktüm
Doğum günlerime inat
Ben hiç büyümüyordum
Konyanın bozkırında yemyeşildi yüreğim
Tıpkı gözlerin gibi, tıpkı gözlerim gibi
Her baharın sonu hazandı
Bunu da iyi bilirdim
Bir şansım olsaydı inan
Biteceğini bile bile
Yinede seni severdim
Şarkılar ne kadar vazgeçilmiyor desede
Ben vazgeçtim bu sevdadan
Şarkılar değil sevdalar yalan...

İki bin ikinin yazı kısa sürdü
Çabuk terkettim konya yollarını
Yok ettim bu aşkın tüm kırıntılarını

19.07.2002
Konya