İki Bin İki... Şiiri - Ferit Teksoy

ne güzel umutlarla başlamıştı ilk günün
en sevdiğim yanımda..
en tutkulu keyfim kahve'mi yudumlarken
en sevdiğim köşede,adalar tam karşımda
sabahın ilk ışıklarıyla yeni yıl şiirimi yazmıştım sana
'kan rengini karanfillerde göster'demiştim
'çaresiz hastalıklara şifalar'istemiştim
sağlık,sevgi,huzurdu..
kısaca tüm dileğim

daha ilkbahar'da vurdun darbeyi,çocuk bayramı..
törene giderken çocuklar,sağımızdan solumuzdan
bir ambulansın içinde iki gözüm iki çeşme,arkada tabut
yavrumu aldın benden,toprağa tohum
yirmi dördünde bir fidan ektirdin bana
ve kalan günlerinde senenin dörtte üçü..
boğazım düğüm düğüm sulattın bol bol..

bu yetmezmiş gibi,bir hafta sonra..
diğer fidanımı kalbinden vurdun
metal kapak seslerine mahkum ettin kulaklarımı
kalan yaşamımın tüm günlerinde..

yetmedi..
kapattın ekmek teknemi
iki ay uğraştırdın yeniden açmak için

son darbe..
sevdiğimi kopardın benden
teşekkür ederim'ini,en olmadık zamanda
en çok güldüğüm..
poşetliklerime'rezil'ini..
kastet,tavla,okey oyunlarımızı..
moralli hatun iyi olur kıvırmalarımı..yenildiğimde
'ikinci bahar' söyleyen o kadife sesi aldın benden
'vazgeçilmez değilmişsin' diyor şimdi şarkılarında
bakışları kızgın,sesi sitemkâr
çok uzaklarda kaldı
'aynı şeyi düşündük'e güldüğümüz zamanlar

oysa seni karşılarken o gece
ayıcıklı kırmızı don..
mum ışığında yenilen yemek..
dans,müzik,eğlence herşey tamamdı
karşılamıştık seni coşkuyla,heyecanla
dilekler tutmuştuk,en güzelinden
biz mi yanlış istedik?
sen mi yanlış anladın?
defol git 2002..
tarihe gömdüm seni

10 Ocak 2003