İki Bilet Şiiri - Dilek Mert

Gönlüm gönülsüz dalgalara seferi, mecburi bir gidiş bu bendeki
Maviye dönüyorum
Sana bıraktığım izler çakıl taşları, kum taneleri savrulduk ayrı ayrı
Uçurum bir adım ötem
Yine de baktım döndüm bir sağıma bir soluma ve arkama
Arkam koca bir boşluk saramadın sen beni
Çözülüyorum yavaş yavaş
Suskunum!
İçimde kirletilmiş çocuğun soğuk feryatları nice kürtajlara gebe

Hissetmiyorum
Seni milyon defa öldürebilirim içimde kan tükürsün dudaklarım
Buz kesmiş gözlerim cinayet mahalline adım adım
Kilitliyorum tüm kapılarımı
Kapının ardında duracağım öylece soğuk nefesim vuracak duvarlara
Geleceksin
Keşke demek için
İçim görünmüyor kirden pas tutuyor bende dün önceki gün günler
Ağlamıyorum ağlamam ben!
Dalgalar vuruyor eteklerime saçlarım tutuşuyor gökyüzü kızıl
Celladıma susuyorum ayrılıklarda aşka dair demişti bir şair
Kabulsüz duam
Davetsiz gönül soframa buyur ettim ölüm bana yakışamadı
Ölüyorum
Dirileceğim bir sabah erken şafak vakti
Git!
Bir başıma kalabilirim baş edebilirim ben sensizlikle git
Dönüş yok sana
Geçit yok koymam gayrı seni katran karası gecelerime
Siyah gözler bıraktım ben sana
Siyah simsiyah geceler
Siyah şiirler
Avunurum yokluğunla
Kendini al benden
Kendini al çık git
Miş'li geçmiş aşklarına başlat bir yolculuk
Kırık dökük yarım yamalak sevdalara dök içini rahatla boşal
Kaç sevdaya sattın beni
Kaç berduş geceye
Seni sevdim ben seni bana kapattım
Kapattım dudaklarımı
Canım yansın acısın be geçer ayrılıklar dikiyorum batıyor acımıyor
Çektim perdelerimi
Bitti
Geçtin ve gittin ve de gidiyorum
Dönüşsüz yolculuklara kes iki bilet...! ! !

(05.12.20012)