İki Bayram Arası Bir Ömür

Doğduğu için bir bayram sabahı
Babama verilen isim Bayram’dır.
Osmanlı olarak başlar hayatı!
Doğumunda, bayram etmiş adamdır!

Doğmuştur babam bir bayram sabahı,
Ölümü yine bir bayram sabahı,
Saat bile aynı, bayram namazı;
Ölümünde, bayram etmiş adamdır!

Başı sonu bayram, ötesi var mı?
Bilmiyorum, bu ilahi şaka mı?
Yaşamıştır iki bayram arası;
Doğumu da ölümü de bayramdır!

Yıl bin dokuz yüz dokuz ya da onu
Başlar hayata, kolay bitmez sonu...
Şu Ruslar işgal edince Trabzon’u
Üç ay Düzce’ye, yürümüş adamdır.

Maceralar başlar beş yaşlarında;
Baba esir düşmüş Sarıkamış’da!
Yetim kalmasa da çocuk yaşlarda
Yüz üç sene çile çekmiş adamdır.

Küçük yaşta zordu yaşadıkları
Ancak mizahla aşar travmaları.
Hazır cevap ağrıtsa da başını
O, konuşurken güldürmüş adamdır!

Çocuk iken seslenir anasına;
“Babamın şemsiyesini ver ana”.
Yağmur biter: “Bu kocanın alsana”.
O her yaşta çocuk kalmış adamdır!

Bir gün misafir der: “Kıble ne yöne?”
Cevap: “Nereye dönersen dön, kıble”
“Ama falanca köye sakın dönme”;
Namazda bile, güldürmüş adamdır!

Bir yakın gelini öper elini;
Bahşiş vermek gerek, yoklar cebini...
Cüzdanı yoktur, toparlar kendini;
Zor anlarda, çözüm bulmuş adamdır!

Döner damada: “Cüzdanın nerede?
Çıkarır damat, uzatır eline.
Cüzdandan bir yüzlük verip geline
“Yarın bırakırım” demiş adamdır!

Seçim var, hatip konuşur mitingde;
Bir ses: Pırtı yıkamaya yok dere!”
Cevap: “Yapacağız o dereyi de…”
O, anında tepki koymuş adamdır!

“Bunlar palavra” der, döner geriye;
“Ağasar deresi çıkar mı tepeye?”
Her seçim oy verirken Menderes’e
O seçimde oy vermemiş adamdır!

“Halk’a oy vereni asarım yoksa”
Deyince babacığı ulu orta;
“Ağsar deresi yukarı akarsa”
“Sen de asarsın”, diyen adamdır!

Misafirdir bir arkadaş evinde;
Bu samimi dost, sabahın köründe
Herkesi kaldırınca namaz diye
Samimiyet testi yapmış adamdır!

Aynı gün öğle, okunmuştur ezan;
Namaz konu olmaz, düşünür bir an…
Konu fındıktır, sonra çaktırmadan;
Öğlede namazı sormuş adamdır!

Anam üçüz kız doğurunca evde
Babam birden bağırır üçüncüde:
“Hemen ışıkları söndürün…” diye;
O, fıkralarda yaşamış adamdır!

Hep kız çocuk olunca doğumlarda
Çok söylenmiş anamın tarafına:
“Erkek doğuranlar kaldı onlarda…”
“Kız doğuran bende” demiş adamdır!

Hastayken: “Kız evlat kıymetli oğlum!”
“Bilseydim…” diye başlarken şok oldum;
“Anana kalmaz ben de doğururdum”
Diyerek beni, güldürmüş adamdır!

Ben gurbette, kızları baktı ona!
Her baba önem versin kızlarına,
Fazla güvenmesin oğullarına;
Babam bile, ikrar etmiş adamdır!

Bu adam Bulamoğlu, benim babam!
Anlatırken biraz da kanar yaram.
Hayatının her günü geçti bayram;
Bu iki bayram arası yaşamdır…

Pendik/23.11.2023