İki başlı. Şiiri - Yüksel Nimet Apel

Akşam üzgün,gece yorgun
Gün istekli.
Sarıp sarmalıyor,zamanın eli...
Rüzgar öfkeli,öfkeli.
Yağmur sabrıyla yağıyor...
Deniz sabırsız,
Gök telaşlı,
Dönüyor dünya,
Doğruysa eğer...
Eğitip öğütüyor,bir canavar ki,
İki başlı.
Akarken dereler,
Yeşillenirken vadiler;
Eriyip akar kar tepelerden.
Bir kervan geçer yoldan.
İnsan insanlığını arıyor,
Yollara düşmüş...
Akıyorken gümüş rengiyle dere,
Gümüş renkli bir balık,
Yakalanmamak için oltaya,
Can havliyle,çırpınıyor,
Akşamın haleleri altında umarsızca...
Bir doymazın elinde,
Sonra ağzında,
Dilinde dişlerinde,oluyor kılçık.
Adam bir canavar sanki,
İki başlı...

23/Nisan/2009/perşembe/Ankara