İki Bahar Arası Şiiri - Buğra Yener

bir karıncanın iki adımı
arasında
çoğalıp kaybolan
soluğudur
sığdırır dünyaları
o minik yüreğine
iki adım arası

kaldırım diplerine
biriken
sulardı akan
içinde yüzen ışıklar vardı
ben seni gördüm
gözlerindi bana yansıyan
gözlerini düşürmüşsün

kendime tosladım
bir boy aynasında
iki görüntü arası
görüntüm benden çok uzaktı
kırıldı ayna
dağıldı düşsel akıntı
iki ayna arası

daha da varamam
yolların çıkamaz bana
akamam
bir ırmak ağzının
denizle öpüştüğü
an heyecanıyla dudaklarına
dönüşürüm kederimden
bir bahar seline
kendi yatağında kuruyan
iki bahar arası…