Kalplerinde aşk işaretiyle doğar kimileri... Yeryüzüne gönül indiremez onlar... Hayatı ve insanları anlarlar,hayata ve insanlara merhamet duyarlar,ama hayatın ve onun içindeki insanların yaşadıkları gibi yaşamazlar.
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Devamını Oku
Aşk işareti ile doğanlar yaşarken dünyaya talip olmazlar...Bilirler ki ne isteseler,neyi ansalar,ne kazansalar aşkın dışında hiçbir şey avutmaz onları,teselli etmez...Gönüllü sürgündür onlar...Gizliden gizliye hissederler bunu...Sonsuz bir ışıktan kopup gelmişlerdir geldikleri yere...Kopup geldikleri ışığa inançları ne kadar büyükse,içlerinde ki acı da o kadar derindir...Bu acı hatırlatır onlara kopup geldikleri yeri...Bu acı hatırlatır onlara kim olduklarını ve niye varolduklarını...
Kalplerinde aşk işaretiyle doğsa da bazı günler yorulur insan karşılıksız sevgilerinden...Yorulur kendisini anlatamamaktan...Sevgilim der,sevgilim der,ama,sevgilim dediği yanında değildir,bilir...Bazı günler insan soluksuz kalır,içindeki sevgili olmasa bile karşısındakine deliler gibi sarılır...O olmadığını bile bile sonsuz bir umutsuzlukla sarılır...İnsan soluksuz kalmaya görsün,sevgili diye bütün yanlışlarına,bütün kaçışlarına,kendine yaptığı ihanetlere sarılır...İnsan bir kere içindeki aşktan umudunu kesmeye görsün,her şey olmak,her yere yetişmek için bu hayat düşer...Her şey olduğunu,her yere yetiştiğini sandığı anda,ortada kendisi yoktur artık...Kaybolmuşluğa çok yakındır...Kopup geldiği ışığa inancı azalmıştır...Daha az acı çekiyordur artık...Ama daha mutsuzdur eskisinden....Daha mutsuzdur,o ışığı acı çekerek özlediği günlerden...
Soluksuz kaldığım kendime bile sakladığım günlerden bir gündü...Kaybolmuşluğa yakındım...İçimdeki acı hızla eksiliyordu...Işık soluyordu,soluyordu tıpkı sesim gibi...Soluyordu içimdeki aşk işareti gibi...Öylesine kaybolmuştum ki bulamıyordum artık içimde neyi yitirdiğimi,neyi kirlettiğimi...Öyle uzaklaşmıştım ki kendimden,kendimi bulmak için birine ihtiyacım vardı...
Onunla nerede ve nasıl tanıştığımız önemli değil....Gerçekten değil...Kaybolmuş insanlar birbirini çabuk buluyor....Umutsuzluk umutsuzluğu çağırıyor...
Konuşmaya susamıştık...Sanki ikimizde dilini,kültürünü bilmediğimiz uzak ülkelerden henüz dönmüş gibiydik bu ülkeye...Oysa böyle bir şey yoktu...Hep buradaydık...Hep o ışığımızdan kaybolduğumuz yerde...O ışığı orada bırakıp bu dünyaya,bu hayata gönül indirdiğimiz,her şey ve her yerde olduğumuzu sandığımız yerde...Hep o soluksuz kaldığımız yerde...Daha vakit var,o ışığa sonra dönerim, dediğimiz bu yerdeydik ikimizde...
Hani Hoca Nasreddine demişler ya;
-Ne olacak bu insanların hali?
-Ne olmuş ki insanların haline? Diye o da sormuş soranlara..
-Ne olmuşu var mı be Hocam. Demişler;
-Kış geliyor soğuktan bir şikayet, bir şikayet, nerde ocak yanıyor oraya rağbet.. Yazında tam tesine soğuk su arar, söğüt gölgesi arar..
Hoca bunları dinlemiş dinlemiş, tatlı tatlı gülümsemiş.
-E be birader, ne güzel anlattınız.. Yazın sıcaktan şikayet, kışınsa soğuktan.. Peki... Hiç şikayet varmı güzelim baharlardan..?
Güzel şiiriniz bana bu hikayeyi hatırlattı..
Gerçekten çok anlamlı bir şiirdi muhterem üstadım..
Tam puanla listeme alıyorum..
Selam, sevgi ve dualarımla..
üstad ım güzel olmuş tebrikler salih
Çok hoş ve duygusal bi şiir okudum kaleminizden kutluyorum saygılar sunuyorum görüşmek üzere antoloji 10
Yüreğinize sağlık efendim... Tebrikler...
Ben de gene, vardır azcık kanaat,
Aşık hâli benimkinden fecaat,
Ağlaması-inlemesi, nakarat,
Şikayeti; benden fazla bitmiyor...
Oldukça anlamlı bir şiir oudum kaleminizden...Yüreğinize ve emeğinize sağlık...Tam puanımla kutluyorum bu güzel şiirinizi...
Ben de gene, vardır azcık kanaat,
Aşık hâli benimkinden fecaat,
Ağlaması-inlemesi, nakarat,
Şikayeti; benden fazla bitmiyor.
'Kaleminiz daim olsun şair, beğeni ile okudum kutlarım. Saygılarım ve tam puanımla..'
Üstadım kaleminiz daim olsun.Saygılar.
şiirinizi okumak güzeldi üstadım..tebrikler..tam puanımla sevgiler..
Geceler olmasa gündüz bitmese.
Dostun bahçesinde baykuş ötmese.
Ecel gelip Canı alıp gitmese.
Bin derdim var binbir derman yetmiyor.....Aşık Korhani
Merhaba Bedre BABA gene efkarlanmışınız, yüreğiniz deli rüzgarın etkisiyle bir oyana bir buyana eğilen yaşlı çınarlara dönmüş, Sitemler kahırlar almış başını gidiyor, Bedri BABAM, İnsanlar kanaatsızdır, şükür denen müessese ortadan kalkalı çok zaman geçti böyle insanlara ne yazsan ne söylesen kanaat ettiremez ve şükrettiremezsin, Sen güzel gönlünle şükret gerisini bırak ne yaparsa yapsın, Ne eylmer se Güzel Hak güzel eyler, sıkma canını bu yaştan sonra onlara üzüleceğine dostlarla muhabbete devam ediniz, bu güzel her yönüyle edesir eseri Türk Edebiyatına kazandırdığınız için teşekkür eder tam puanımla sayğılar sunar Ellerinizden Öperim; Sayğılarımla....Aşık Korhani
Bedri bey kutlarım sizi, çok içten ve anlamlı bir şiir olmuş. Edebiyat zevkiniz harika. Kalemine sağlık üstadım.
Bu şiir ile ilgili 25 tane yorum bulunmakta