İki Ayrı Dünya Şiiri - Orhan Tekiş

İki mahalle arasında bir yol
Bir yanda sefalet
Öbür yanda herşey bol
İki ayrı dünya
Arasında sadece bir yol

Bir tarafında çocuklar
Biniyorlar servislere arabalara
Öbür tarafında
Yürüyor ufak adımlar
Annelerle, babalarla

Ağlarken kimisi 50 kuruşluk simit için
Beğenmiyor öteki 50 liralık yemeği
Bir ayakkabı yada bir top
Bayram sevinci verirken birine
Burun kıvırttırıyor
Bunun onlarca katı diğerine

Bunca sefalet içinde bile
Biliyorlar mutlu olmayı
Huzur bulmayı
Onlarda ister elbet
Canının her çektiğini almayı

Çocuklar geliyor okuldan
Koşa koşa, şakalaşa şakalaşa
Düğmeleri açılmış önlüklerin
İzi kalmış üstünde
Yaptıkları hinliklerin

Hava kararınca başlıyor yemek telaşı
Apartmandaki anne
Öff diyor ne yapsam ki yine
Yada çağırıyor hizmetçi kızı
Ne yemek yapsak acaba Sakine?

Yolun öbür tarafında ise
Anneleri sarıyor yine bir telaş
Hangi yemeği yapsam diye değil
Elde ne varda ne yapayım telaşı bu
Ve sonra buluyor herzamanki çareyi
Neyimize yetmez, pilavla turşu

Ve babalar dönüyor evlerine
Asık suratları gülüyor kapıdan içeri girince
Ne getirdin baba diye koşuyor çocuklar
Var ise ne mutlu onlara
Bilmiyorlar ki asıl mutluluk babalara

Ama yok ise sormayın gitsin
Yok yavrum bişey alamadım diye
Bir anda savıyor başından belki ama
İçin için üzüyor kendini
Nasıl babayım ben diyor
Bir çikolata bile alamadım yavruma

Ya yolun öteki kıyısında
Yine akşam yine babalar geliyor
Hoşgeldin bey, hoşbulduk hanım
Evde herşey varken
Baba birşey alıp gelirmiymiş canım

Zaten çocuklarında çok umurunda
Kız odasında cep telefonuyla sohbette
Erkek bilgisayar başında top oynuyor
Adam zaten tok gelmiş eve
Boşver diyor yemeği
Sen bir soda getir içim yanıyor

Bu şekilde uzayıp gidiyor tezatlıklar
Tamam herkes aynı kararda olmaz belki ama
On pul dağıtırken on adama
Birine dokuz, dokuzuna bir
Ne biçim adalet diye sormazlar mı adama!

Sonumuzda aynen böyle değil mi
Hayat denilen bir yol
Cennet ile Cehennem adlı iki kapı
İyi düşünmek gerek
Yutmadan hapı...

11.12.2006 İstanbul