İki Ayrı Beden Şiiri - Ayşe Meltem Doğan

İki ayrı beden
İki ayrı ucunca oturuyordu kanepenin.
İçlerini ısıtan,
Bir bardak demli çay değildi şüphesiz...
Konu konu üstüne
Konular ise bahane
Hayli gülüştüler,
Bahaneler üzerine...
Derken;
Doğaçlama oyunun
Kahramanları oldular
Gerçeğin Kendisinden habersiz...
Biri, 'Alıngan Sevgili'
Diğeri “İdare” eden.
Konu, konu üstüne
Konular ise bahane...
Hayli gülüştüler,
Bahaneler üzerine...

“İdare” eden; Affet!
Dedi...
“Alıngan”; Asla!

Üşümüş,
Donmak üzere olan
Pamuk Kardeşleri,
Avuçlarının arasına aldı...
Minik bir buse kondurdu
Ilık rüzgar eşliğinde...
Sonra...
Defalarca yineledi, affedilme arzusunu...
Bulutlara değmesine rağmen
Pes etmedi “Alıngan”...
İrade zerreciklerini,
Alelacele topladı bir köşeye...
Derin bir nefes çekti Ciğerlerine...
Neden sonra...
Olmaz! Diyebildi, işitmeden...
Yağmur bulutu yüklü
Şimşek bakışlarını
Yaramaz, yavru ceylanın
Buğulanmış, zeytin taneciklerine
Yaklaştırdı...
Ilık, taze nefesi
İksir misali, estikçe yüzünde...
Güya;
Final sahnesi bu ya
Sarıldılar sıkıca birbirlerine...
Ruhların dansı başlamıştı...
Meğer ne yakınmış bulutlar...
Medcezirler arasında
Oyunları, geldi akıllarına...
Eşzamanlı refleks halinde
Çevirdiler yüzlerini
Birbirlerine...

Yağmur bulutu yüklü
Şimşek bakışlarını
Yaramaz, yavru ceylanın
Buğulanmış, zeytin taneciklerine
Yaklaştırdı...
Ilık, taze nefesi
İksir misali, estikçe yüzünde...
....

Ayşe Doğan