İki artı iki kol. Şiiri - Navruz Kaplan

Çocuklar çok uzakta ben de beklerim
Büyükler benim kadar gözümde küçük
Saklambaç oynadıkları aklıma geliyor
Saklı yere koymuşum sevgileri bir başka

Uzaktan geliyorlar büğümüş çocuklarım
Kılıç salar güçlüdür bir okadar da akılı
Diz çökerler karşımda sevgiye doyrurlar
Ben mutluyum bakınca doyurdu çocuklarım

Ayırmak zor herbiri gül diğerleri goncadır
Kar yağsa buz olsam bakınca ben eririm
Çocuklar sevilmezmi kokusu bir başkadır
Yaşamak güzel gözler baksa dayanmaz

Çocuklar geliyor bekliyorum ben teleşla
Görmediğim var torun kızım çok özledim
Unutamam ki oğlumu her biri saki benim
Ayaza çıkma oğlum çok soğuk hava vardır

Hava soğuk sar beni üşüyorum siz yokken
İçimde kalsın sevgi hasret üşütüyor beni
Borç ver sevgiden bırazda sakla oğluna
İki iki kol sende de var Navruz da terlesin