İki Artı İki Şiiri - Çağlar Bedenli

gölgeleri gamdan ihtiva yağmur yüklü bulutlar seyretti gidişini. sesinde bir parça kırıklıkla kaldın o paslı bıçağın kör yanında.
sana biriken her kırıntı, bir meçhul suikastçinin ince ince işlediği o gergefe döküldü.
bir köpekbalığının ağzını açtığını gördün, sonrası malum...

bana 'gel' dese birileri bakakalıyorum öylece gözlerine.
elektriğin habersiz çarpıntıları parmaklarımın uçlarında,
sıkıyorum yumruklarımı dokunmamak için hiç bir metal alaşıma. uykunun en tatlı anını beş kuruşluk kazanç sağlamaksızın harcıyorum gece yarıları.
çıkaramadığım her yüzde bir anı gizli sanki.
öyle seyrediyorum gelen geçen ahaliyi.
ve biliyor musun?
yumruklarım sımsıkı hala.

aradığım
ve hiç bir zaman ulaşamadığım
o uzun sahilli kasabanın tahta evlerinde bebekler geliyor hayata. sonra anaları sevgiyle okşuyor narin başlarını.
ağlamayı bilmeyen bebekler içli içli sakinleşiyor anne kokusuyla. cennet seyahati sonrası ilk durak cehennem.
zaman bidiklerini tek seferde öğretmiyor adının hakkını verememe kaygısıyla.
saat işliyor; o geçiyor;
insan bildiklerini de unutuyor.
işte buradayım.
28lik koca bebek. hem ana kokusuna hasret,
hem baba sevgisine..

tutamayacağım sözler vermedim hiç.
senin için ölürüm dediysem, öldüm.
görmedin belki, bilmedin hiç.
gizli gizli geldi ölüm.
ellerimden tuttu.
gözlerimden girdi kalbime.
havalanan her martının kanadında biraz daha yaklaştım tanrıya. bak işte saat işliyor hala.
zaman geçiyor...

iki dünya, iki insan, bir ayrılık...