İki Anlam Şiiri - Müjde Işıklar

İnsan ve yine insan olmak acı geliyor insana
Yeşil bir zeytin gibi yaslansam,güvensem bir dala,
Sadece gözlerindeki ışığı görmek için yaşasam,
Adasam ömrümü,toprağa akıtılan yağmur gibi sana,
Ve yine yetmese,
Kanmasam dilinin ucundaki sözlere,
Çığlıklarımı içime atsam,
Haps olsam tek sözcükte,
Yeter mi?
Benim gibi varlığa...
Koşsam ölümü bilmeden,
Döksem yüreğimden,sadece mutluluk mutluluk diye kanımı.
Değer mi?
Sonsuzluk içinde sınır aramaya,
Sınırsız bir yola engel koymaya.
Susuyorum!
Kapanıyor dudaklarım.
Kilitleniyor güneşin mahsumuna gözlerim,
Aldanma,onun da rolü aldatmak güzelim.
Gitmek gerekirse giderim.
Koşarım gücümün yetmediği yere.
Yoğrulurum hamur gibi bilgi içinde.
Yeter ki herşey için değsin,
Ben değerinide bilirim,
Yaşamaya kıymette veririm.
Ama,aması var işte.
Bu çizgide iki anlam olmasa keşke...
Bu felsefeyle yaşamakta nafile.