İki Ağlama Arasında Şiiri - Metin Atar

Ne garip değil mi Üstadım hayat?
Daha doğarken ağlıyor insanoğlu.
Bedeninden bir parça alınıyor,
Erkek oluyor.
Ailedeki büyükler eşini buluyor,
Dayı, amca oluyor.
Yıllarca dirsek çürütüyor,
Mürekkep yalıyor,
Mezun oluyor.
Havalara atılıyor naralar eşliğinde,
Uğurlanıp, dönüyor Vatan görevinden,
Adam oluyor.
Arayıp işini, aşık olup eşini seçiyor,
Koca oluyor.
İçinden bir parça ruha can veriyor,
Baba oluyor.
Yıllarca çalışıp çabalıyor,
Mavi yaka, beyaz yaka oluyor.
Kazanıyor, kaybediyor.
Kaybediyor, kazanıyor.
Ne yazık gerçek kayıpların,
Zamanı geliyor.
Sevdikleri göçmeye başlıyor birer birer,
Öksüz kalıyor, yetim oluyor.
Canından yeni bir can peydahlanıyor,
Olgunlaşıyor, yaşlanıyor, yaş kemale eriyor.
Gözden bir damla gözyaşı akıyor.
Ağlayarak geldiği hayata,
Ağlayarak veda ediyor ve
Ağlanarak ebedi istirahatgâhına,
Uğurlanıyor.

Ne garip değil mi Üstadım?
İki ağlama arasında kısacık bir yol hayat.