İki Adam Şiiri - Muhammed Işık

TEBESSÜM EDERKEN RUHUM ÖLÜME,
VUSLAT KATRELERİ DÜŞTÜ ÇÖLÜME..
AŞKIN NAMELERİ VURDU DİLİME,
KAYIP ŞEHİRLERDE MECZUP OLMUŞUM.

KENDİMDEN HABERSİZ DAĞLAR AŞARKEN,
HESAPSIZ,KİTAPSIZ GÜNLER YAŞARKEN,
HER OLUR OLMAZA UÇUP,KOŞARKEN,
SIRA KENDİMDEYKEN BEN YORULMUŞUM.

AŞKIN BAHARINA ERDİM SANMIŞTIM,
YAZLARA ELİMİ VERDİM SANMIŞTIM,
KIŞLARI GÜNEŞE SERDİM SANMIŞTIM,
BAKTIM AĞUSTOSTA KARLA DOLUMUŞUM.

FARKINA VARDIMKİ RUHUM BUHRANDA,
KATİLLER PUSUDA,ELLERİM KANDA,
İKİ ADAM ÖLMÜŞ ŞU ISSIZ HANDA;
BİRİ BEN VE GÖLGEM,BAK! VURULMUŞUM..