İki Şiiri - Leyla İnan

Biz seninle annem,
Bir kelebeğin iki kanadıyız.
Bir bedene bağlı
Ama o bedenden bağımsız.

Yaşamak için kanat çırptık,
Bir günmüş gibi ömrümüz.
Tırtıldan kurtulup öylesine uçtuk ki,
Rüzgar önümüzü alamadı annem.

Biz seninle annem,
Denizlerin dalgasıyız.
Birgül birimiz köpürür,
Diğer gün birimiz.

Suyun o bitmeyen öfkesinden
Kurtulduk ama
Kendi öfkemizde
Boğulduk annem

"Anne olunca anlarsın"
Dedi mi hiç sana annen.

Sen benim olmadan
Bütün anneliği tatmış,
Bütün sevgini dağıtmışsın.

Özlemiş, sevmiş, sevilmişsin.
Yetimlere, kendine anne dedirtmişsin.

Korumuş, konuşmuş, aydınlatmış,
Bütün beyinlere anneyi kazımışsın.

Sen bana kavuşmadan,
Benimle tanışmadan,
Adımı koymadan,
Beni doğurmadan,
Zaten bütün anneliği yaşamışsın.

Henüz anne olmasam da,
Ben de tattım seninle anneliği.
Çünkü; biz seninle annem,
Bir anne kalbinin, iki yarısıyız.

Hülya Hale İnan
(Kızımın bana doğum günü hediyesi, teşekkürler yavrum)