Kayıpları önüne katan akarsuyu zapt edememenin celâlini taşıyorsun
Yitirilmişler zincirinin bir halkası olmanın utancıyla yaşıyorsun
Hani hatırla
Çocukken ‘ezan okunduğunda doğrul evlat’ demişti baban
Annen sütreye doğru namaza dururdu sen koştururken
Bir tohumu yeşertmek aşkına ince ince işlerdi ellerde nakışlar
Zülfü kimi ayağın koymaz öpem nigârum
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Devamını Oku
Yohdur anun yanında bir kılca i'tibârum
İnsâf hoşdur ey ışk ancak meni zebûn et
Ha böyle mihnet ile geçsün mi rûzigârum
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta