Insanlara bakıyorum da kopmuş ardan.
Inliyor, ağlıyor da geçmiş yardan.
ne çare ki ağlasanda gelmez haya.
uyan artık bitsin bu iğrenç rüya.
Vazgeç gitsin bu yaptığın zulüm.
El sallıyor da bak bekliyor ölüm.
Kendine gel de dua et ey gafil.
Sana aşktan da hayattan da yakınken azrail...
Mehmet ÖzkısaKayıt Tarihi : 11.9.2011 18:54:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!