Ikarosun Düşüşü Şiiri - Yusuf Ekdemir

Göğün tadını alanda ağrılarım artıyor
Güneşi nereden doğuyor bilinmeyen
Promete ruhların olduğu bu diyarda
aydınlığın sürgüsünü çekiyorum
Kapanıyor ve düşüşün ağızda pas bırakan
eylemiyle irkiliyorum.

Ikaros ancak yükselir iken dost imiş
Antik tanrının bileğini büken benim
Dalgalanan derin ve dayanılmaz bir yüreğim.
Esaretimin güleç yüzünü karartarak
İrademe ettiğim bu hicrette dostun
"Ve melaiketihi" olduğunu bildim
Ağırlık, ağrılık ve bu derinlik
Oku'nun üzerimdeki davetidir.

Yüzümü hızın, hazzın ve ayartının ruhları çivilediği yeryüzüne döndüm
Ezdim çiçekleri kendime canavar dedirttim
Şehrin o hayranlık duyduğu vandal yürek de benim.

Kanatlarımın kimin güneşinin altında eridiğini gördüm
Meğer her yükseliş bilemedim bir düşüşe de gebeymiş
Süzüldüm, süzüldüm eriyerek çakıldım
Tuğlarını örüp ısırılmış olan yeryüzüne