İistanbul'a Mektup Şiiri - Güliz Topçuoğlu

İSTANBUL’A MEKTUP

Suskun şehirden kalabalıklar kenti İstanbul’a…

Sana geldim İstanbul suskunluğumu bozup
Sense küskün gibi bakar durursun bana,
Kucak açıp kollayacak yere
Kaşların çatık, gelme git dersin
Neden İstanbul..

Sokakların karanlık
Kaldırımların soğuk İstanbul…
Oysa yüreğimi pusula yapıp sana gelmiştim

Korkutuyorsun beni,
Çek hırçın bakışlarını üzerimden.
Senin için İstanbul yalnızların şehri derlerdi
Umudun kapısı, sevginin adıydın sen.
Bir kere çalındı mı kapın göndermezdin geri kimseyi

Hey İstanbul!
Sana neler oldu?
Neden kaşların çatık
Mutsuz musun sende İstanbul…

Konuş benimde
Susma bir şeyler söyle.
Bilirim için için ağlarsın geceleri,
Susma bir şeyler söyle
Konuş benimle

Suskunluğumu anlamazsın diyorsun.
Anlıyorum İstanbul.
Anlıyorum

Gönlün geniştir senin
Dünyalara kapını acarsın
İyisi de ,kötüsü de sende saklanır.
Korur kollarsın, sevip sarmalarsın
Sen anlatmasan da derdini
Anlarım seni İstanbul.

Sen ki baharın bütün renklerini içinde saklarsın.
Sen ki gelene gitme demezsin
Susar sineye çekersin içindeki depremleri.
Sen düşmanını da dostunu da bilirsin de
Tanrı misafiri der susarsın
Saklarsın içinde vermezsin ele…

Gözlerin buğulanmış İstanbul
Yanaklarından süzülen özlem mi?
Sakla içinde özlemlerini
Gösterme,görmesin kimse,
Bilmesinler yaralı olduğunu,
Bilmesinler İstanbul
Senin de ağladığını..

Suskunluğunu anlıyorum şimdi.
Üzülme.
Gidiyorum İstanbul…
Seni sensiz yaşamak için..

İstanbul
Sana uzaktan bakıyorum bu gece
Seni uzaktan seviyorum.
Uzaktan okşuyorum elini
Sevdiğim İstanbul
Seni İstanbul’a emanet bırakıyorum…..