III. Cemre Şiiri - Tarık Torun

Güneş buse atınca, kara toprak uyandı.
Toprağa düşen cemre, aşkın oduyla yandı.
Kışın çığlıklarını, damarında duyandı.
Açtı bütün bağrını, baharlara dayandı.
Toprağa düşen cemre, aşkın oduyla yandı.
Güneş buse atınca, kara toprak uyandı.

Siyah elbisesini çıkardı yeşillendi.
Toprağa düşen cemre, yağmurlarla sellendi.
Komşusu ağaçlarla, çiçeklendi güllendi.
Bir bayram havasında bülbüllerle dillendi.
Toprağa düşen cemre, yağmurlarla sellendi.
Siyah elbisesini çıkardı yeşillendi.

Kırlarda çiçek açtı, çayda öttü kurbağa,
Toprağa düşen cemre, gül aşılar yaprağa,
Rüzgâr polen eserek, selam söyler her bağa,
Salıncaklar kurulur, bahçedeki çardağa,
Toprağa düşen cemre, gül aşılar yaprağa,
Kırlarda çiçek açtı, çayda öttü kurbağa,

Elma bahçelerinde eşim, dostum, kardeşim!
Kırlarda çiçek açtı, çayda öttü kurbağa,
Tabiat canlanırken, tefekkür benim işim,
Çiçek kokan havadan, sarıçiğdem dermişim,
Kırlarda çiçek açtı, çayda öttü kurbağa,
Elma bahçelerinde eşim, dostum, kardeşim!

Sadık yar kara toprak, Âdem baba mayası,
Toprağa düşen cemre, renk cümbüşü oyası,
Sabahın seherinde, şebnem yaprak ayası,
Pırıl pırıl yeryüzü, gökkuşağı boyası,
Toprağa düşen cemre, renk cümbüşü oyası,
Sadık yar kara toprak, Âdem baba mayası,

Hayvanat ve nebatat, sevdalanarak coştu.
Toprağa düşen cemre, yuvaya dönen kuştu.
Efsunlandı tabiat, ahenk ile uyuştu.
Gece mehtap altında, bir görseniz ne hoştu.
Toprağa düşen cemre, yuvaya dönen kuştu.
Hayvanat ve nebatat, sevdalanarak coştu.

06.03.2010

AŞKOĞRAFYA/Tarık TORUN