II. İncilay Şiiri - Durmuş Kaya

Bu hasret çok oldu, bir düşün dur da,
Ömrümden seneler çalma İncilây!
Ne olur bir de sen aklını yor da,
Gece gibi sessiz kalma İncilây!

Karanlık ruhuma yüreğinle bak,
Issız gözlerime bir ışık bırak!
Sensiz deniz susuz, okyanus kurak,
Önüme çölleri salma İncilây!

Dağlar ayaklarım, gökler kanadım,
Keskin kılıcında sinem sınadım,
Sana imzalanmış gönül senedim,
Şu mecnun hâlime gülme İncilây!

Yedi renk sararır, yedi yıl siner,
Suçum ne? Melekler hep beni kınar,
Ay nasıl tutulur, gün nasıl söner?
Lütfedip rüyâma gelme İncilây!

Yıldızlar saçında kaynaşıyorken,
Sevincin içimde oynaşıyorken,
Kara taşlar bile can taşıyorken,
Bu aşka kayıtsız kalma İncilây!

Garip mahzun ölür, çâre elde mi?
Sel olur gözyaşı, hüzün geldi mi! ?
Seninle dopdulu çarpan kalbimi,
Kınalı elinle delme İncilây!

Sen ezel bezminden bir özge cansın,
Hadi gel boynuma ipler dolansın!
Şu müzmin sancıda tayyi zamansın,
Kaderin aklını çelme İncilây!

_________________yitikozan