II/Gölge Çiçeği Şiiri - Ali Gençay

Hani sen
Gölgelerden çıktığında
Erirdin güneşin dirilten ışığıyla
Dokunamazdım kuytularına
Sessizliğini yaşamak ne kadar soğuk
Seslensem
Çığlar çığlıklaşır
Yok olup gidersin
O da korku bana

Karla kaplandı hüzün dağı
Kardelenleri hasretle koklanma zamanı
Gözlerimi karartan beyaz
İstemem!
Soldurmasın seni güneş
Okşasın tenini sevdiğin ayaz

Dik yamaçlarımın gölge çiçeği
Kimse bilmemeli seni
Uzanır koparırlar
Yıkarım başlarına en yüceleri
Sus!
İstersen hiç konuşma
Kulağıma fısıldayan rüzgarlarla
Duyarım seni