1977’de İstanbul’da medresede okuyordum. Atışalanı tarafında Çorumlu Pala Külcü’yü sorarken bir gecekondunun önünde beni gören bir kadın “Güzel oğlum sen Musa Dayımlara, Azzegile çok benziyorsun, sen onlardan mısın..?” diye sordu. Ben de “Evet ben Azze’nin oğluyum” dedim.
Koşarak geldi boynuma sarıldı.
“Vay gurban olurum Hasan’ım, hafızım” dedi. Sarıldık. Öptü, öptü.. Külcü'nün hanımı Elif Hala'ymış meğer.
O zamanlar Külcü enişte bana hem artistlik, hem de dervişlik dersi veriyordu.
Yıllar sonra, 1982’de Oğuzlar’da ilk misafirimiz o oldu.
Hepsine de Allah gani gani rahmet eylesin.
Hasan Şen Ihvani Şen Ufuk
Tamamını Oku
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta