1977’de İstanbul’da medresede okuyordum. Atışalanı tarafında Çorumlu Pala Külcü’yü sorarken bir gecekondunun önünde beni gören bir kadın “Güzel oğlum sen Musa Dayımlara, Azzegile çok benziyorsun, sen onlardan mısın..?” diye sordu. Ben de “Evet ben Azze’nin oğluyum” dedim.
Koşarak geldi boynuma sarıldı.
“Vay gurban olurum Hasan’ım, hafızım” dedi. Sarıldık. Öptü, öptü.. Külcü'nün hanımı Elif Hala'ymış meğer.
O zamanlar Külcü enişte bana hem artistlik, hem de dervişlik dersi veriyordu.
Yıllar sonra, 1982’de Oğuzlar’da ilk misafirimiz o oldu.
Hepsine de Allah gani gani rahmet eylesin.
Hasan Şen Ihvani Şen Ufuk
Kaderde senden ayrı düşmek de varmış
Doğrusu bunu hiç düşünmemiştim..
Seni tanımadan
Hele seni böyle deli divane sevmeden
Yalnızlık güzeldir diyordum
Al başını, kaç bu şehirden
Devamını Oku
Doğrusu bunu hiç düşünmemiştim..
Seni tanımadan
Hele seni böyle deli divane sevmeden
Yalnızlık güzeldir diyordum
Al başını, kaç bu şehirden
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta