Hak şehrinde kaybolmuşum,mülhak ım,Vedat' ım.
Bir misal-i muammâdır bu hâl-i ihtizârım.
Görünse nihân-su,yine açılır fercâm-gâhım.
Bitmez ihtiyâr-ı zahmet,haşre kadar hezâr ım.
Dîle düşsem ne mâni,sensiz sabâh-ı mahşer'im.
Cânâ,bâde-i cân-bahş dolsa kırık peymâneyim.
Zehre-efşân bûselerini her dem nûş eylerim.
Çocukluk, o derin ırmak çağrısı
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Devamını Oku
O masal dağında ünleyen gazal
Güz ve hasret yüklü akşam bulutu
Güz ve güneş yüklü saman kağnısı
Babamdan duyduğum o mahzun gazel
Ahengiyle dalgalandığım harman
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta