İhtizâr. Şiiri - Vedat Korun

Bir misal-i muammâdır bu hâl-i ihtizârım.
Görünse nihân-su,yine açılır fercâm-gâhım.
Bitmez ihtiyâr-ı zahmet,haşre kadar hezâr ım.
Dîle düşsem ne mâni,sensiz sabâh-ı mahşer'im.

Cânâ,bâde-i cân-bahş dolsa kırık peymâneyim.
Zehre-efşân bûselerini her dem nûş eylerim.
Bağladı kaderimi şimdi irticâc-ı ecrâm.
Ne olsa firkat,vuslat Âhiret elinden.

Aldımsa kaderin ecrini,gelmesin istemem.
Ettimse husbân,kime,kendime mi şikâyetim? .
Hükm-ü kazâ ise ayrılık,mahşeri beklerim.
Sermedî âfâk-ı rûhum,hayâl-i ihtiyâr'ım.

01-06-2007.

hâl-i ihtizâr:can çekişme,ölüm hali.
nihân-su:yüce alem.
fercâm-gâh:mezar.
ihtiyâr-ı zahmet:zahmete katlanma.
hezâr:bülbül.
sabâh-ı mahşer:kıyamet sabahı.
cânâ:sevgili.
bâde-i cân-bahş:can veren şarap.
peymâne:kadeh.
zehre -efşân:zehir saçan.
bûse:öpmek.
her dem:her an.
nûş:içmek.
irticâc-ı ecrâm:titreyen yıldızlar.
firkat:ayrılık.
vuslat:kavuşmak.
ecir:hediye.
husbân.azap,sıkıntı.
hükm-ü kazâ:yazılmış kaza,kader.
sermedî:daimi,ebedi.
afâk-ı rûh:ruhun ufukları.
ihtiyâr:seçmek.