İhtiyatlı Sevmeler Şiiri - Nuh Üstün

Bir ‘sen’ sakladım içimde
Hani hayat ya bu, ne olacağı bilinmez ya
Bir gün her şeyim olur da
Altıma bir araba çekerim de
Şu hiç yoluna girmeyen işleri bile
Bir yoluna koyarım da
Makam mansıp sahibi,
Yat kat sahibi bir beyefendi olurum da
Saygısını kazanırım da herkesin
Ne bileyim işte insan koşarsa
Öyle delice neyin peşinden
Bu dünyada neyi isterse en çok
Ne için kırarsa en sevdiklerini,
Ne için ihmal ederse
İşte ben de tam da ona
Ona sahip olurum da
Yani bir gün gelir de, mesela
İstemediğim kadar her şeyim olur da
İstediğim kadar bir ‘’sen’’ olmaz ya.
Elinin elime değdiği rüyaların
Gecelerini sakladım koltuğumun altında
Gözlerinin gözlerime değdiği anların
Günlerini sakladım kitap aralarında
Yürüdüğün yolların tozunu, toprağını
Sakladım içimde bir yerlerde
Hani hayat ya bu, ne olacağı bilinmez ya
Gün gelir de tozuna toprağına bile
Hasret kalınır ya her şeyi bizim olanın

İsmini biriktirdim kumbaralarda...
Gülüşünü çekip koydum bir köşeye
Hani hayat ya bu, ne olacağı bilinmez ya
Bugün hep seninle olan gün gelir bulunmaz ya
Benim için döktüğün gözyaşlarını
Gözlerini sonra kahverengi gözlerini
Yakınlığını sakladım, samimiyetini...
İyi kötü bütün cümlelerini
“Özledim! ”i, “Seni seviyorum! ”u
Hatta “uyandın mı? ”yı, “nerdesin”i...
Hani hayat ya bu, ne olacağı bilinmez ya
Gün gelir, artık özlemezsin ya,
Belki özlesen de sevsen de
Bana söyleyemezsin ya
Ağlamazsın ya artık benim için
Ya da ağlasan da bana göstermezsin ya
Akan gözyaşlarını
O en klasik soruları, “nerdesin”i
“Uyandın mı›yı, okula “gelcen mi”yi
Herkese sorarsın da bana sormazsın ya
Onlara bile hasret bırakırsın ya.