İhtiyarlık Bir Misafirdir

İlahi diyip dalar gözlerin
Her geçen günü aratır, geçen günlerin
Ta ki gözlerin tarayınca geçmişi
İyilikler kalır tek hatıra sana, bana.
Yaşdıkca yaşlanmayı çıkarmam aklımdan
Ayrılıklar, zülümler insanlarındır
Rüzgar nasıl esip giderse, biter ömür de;
Lakin toz pembedir ihtiyarlık anılmaz
Ilık, ılık koşan mevsimler yılları sıralar
Kalan tek şey gençlikten hatıralar.
Bırakıp giderken geçen günleri
İz bırakır yaşadığın her gün sana- bana,
Rüya sanırsın hayatı, asıl giden ömür.
Misafirdir dünyadaki her canlı
İzler günleri akıp gider seneler
Sararıp solar nice kahkahalar...
Artık dizler dermansız, yaşam anıdır
Fayda etmez geçen günleri ansan da
İlk doğuşunla, gülüşüne, ihtiyarlığına bakarsın
-Gayri ihtiyar-
Reva görmezsin yaşlanmayı kendine
Dertlerin sıralanır avuşlarına
İlerleyen senelerde, geçenleri anarsın tek, tek
Rüya gelip geçer ömür,
Onca ömrünün günlerini sayıklar,
Neler vardı? Neler yoktu? haytında
Unutmaya çalışırsın hiç yaşanmamış gibi.
Ağlar gözlerin ihtiyarlık sahasında
Giden gitti, gelecek bitti dersin içinden
Istırap sarar benliğini gülümsersin
Renga, renk geçen ömrünü anıp
Laleler, sümbüler, yasemenler, yok artık diyip
Ayrılacak olduğun günü beklersin oturup bir köşeye.