İhtiyarlık Şiiri - Leyla Güleçöz

Bir uğultu var kulaklarımda
Sessizliğine gömülmüşüm dünyanın
Kalın camlar ardından bakan gözlerim
Aydınlığını seçemez olmuş ziyanın

Ellerim eskisi gibi güçlü tutamıyor.
Yemeğim kaşıktan dökülür oldu.
Gözlerim eski canlılığını yitirdi.
Duru benzim şimdilerde sarardı, soldu.

Dizlerimde dermansız; ayaklarım sürünür oldu.
Kalbim yerinden çıkacakmış gibi vuruyor.
Gün mü doğmuş; gün mü batmış anlamıyorum
Artık yüzüme karanlığın şavkı vuruyor.

Anladım; ömrümün kışına gelmişim.
Artık kabir kapısını aralamışım
Dünya sürgünü nihayete ermekte
Anladım; vademi tamamlamışım.