İhtiyarlık Şiiri - Mehmet Hanifi Aliosma ...

Yıllar ömür törpüsü,alır hayatımızdan,
Biz farkına varmadan,bizleri değiştirir.
Bir kum saati artık,tersine akar zaman,
Bittiğini bilmeden,ömrüm gittikçe erir
Eskisi gibi değil,içimizde heyecan...

Daha çok anımsıyor,aklım çocukluğumu,
Duygular daha yoğun,hasret bir alev gibi.
Karamsarlık kaplamış,o iyimser ruhumu,
Çabuk yoruluyorum,her iş bana dev gibi;
Anlatıyor bir şeyler,yokuşta olduğumu...

Bakıyorum gözlerim,daha duygusal olmuş,
Ufacık hüzünlerde,hemen ağlayan benim.
İnsanlara güvenim,itimadım kaybolmuş,
Yaşamaktan yorulmuş,şu kocaman bedenim;
Benim için her sevda,bir tatlı hayal olmuş...

Göz açıp kapayınca,geçti hayat denen şey,
Hiç birşey anlamadım,boşa giden ömürden.
Ümidim,hayallerim,bu muydu beklenen şey,
Akşamın geç vaktinde,buldum kendimi birden;
Nasıl da geçti,gitti,o gençlik günlerim hey...

Akşamın bu deminde,gam varmış,hüzün varmış,
Güneş çabuk erermiş,birden bire zevale.
Bir ayrılık duygusu,içimizi sararmış,
O acıyla insana,denilmez güle güle;
Demek doğarken insan,bunun için ağlarmış...

Bir meçhule giderken,düşünmeden olmaz ki,
Bir şeyler eksik kalır,bir şeyler unutulur.
Her an ölüm düşünüp,onunla yaşanmaz ki,
Hiçbir ölüm geç değil,her ölüm erken olur;
Hayatı seven kişi,yaşamaya kanmaz ki...

Yıllar ömür törpüsü,hızla geçiyor zaman
Fikirler karma karış,düşünceler bir yumak
Bütün susuzluğunu,bizden içiyor zaman
Dinlendirmiyor artık,tat vermiyor uyumak
Kaderse ihtiyarlık,huzur istiyor insan