Son yıldızlar da düştü
Aşkımı yansıtacak ışık yok
Yazık,bunca yıl silindi bir anda
Ben yine hancıyım
Hanımda kalanım yok
Cümle alem biliyor sevdiğimi
Üzerinden geçse de kırk yıl
Cemre düştüğü yeri bilir
Ben seni bilirim aşk denince
Sen,ya sen,bir acı ok
Hiç sevmedin beni,ama hiç
Söylemene gerek yok
Öfken İzmir Körfezi'ni doldururken
Aşkımın son soluğunu eritecek sular
Ne etsem,neylesem bir iz kalacak
Yüreğime inerken o son şok
Yüzümde oluşacak çatlak
Seviyorum diyemeyeceğim,yüzüm yok.
Karşıyaka; 02 11 2006
Kayıt Tarihi : 14.3.2007 03:19:00
Şiiri Değerlendir
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiir,yıllardır süren bir ilk aşkın,karşılıksız aşkın son çırpınışlarıdır.Şiir,hikayesini kendisi anlatıyor zaten.Tekil bir aşkın,bir yorgan gibi yalnızlığına bürünüp gömülüşü,yıkıntılar arasında kalışın,yaşamın gerçek yüzünü yansıtan aynasına son bir bakışın,bir 'veda'fısıltısının yorgun sığ sulara gömülüşüdür.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!