İhtiyar yalnızlık ve ben

Sessiz kimsesiz bir yerde
Kelebeklerin dahi ürperti duyduğu
Arıların garip vızıltısıyla
Issız ortam
Terk edilmiş bir gariban
Gözyaşlarına boğulan kimsesiz bir yürek

Gecenin karanlığını,
Issızlığını aralayan bir hıçkırık
Bir ben, bir yalnızlık, bir de ihtiyar
Üçümüz arkadaş, üçümüz sırdaş.

Nankör dostların ihanetindense,
Yalnızlık, kimsesizlik tercihimiz
Her an kırık bir kalp, kırık bir yürektense,
Gariplik daha evla.

Nedense iyilik edilenler, iyilik edenlere düşman
İyilik eden saf gönüllerse kırılmaya mahkûm
Bilmiyorum bu da bir sınav, bir imtihan
Artık dostluklara, sevgilere elveda,
Birbirimizle huzur bulduğumuz üç kişi,
Bir ben, bir yalnızlık, bir de ihtiyar
Üçümüz arkadaş, üçümüz sırdaş