İhtiyar ve Şair Şiiri - Samet Sergen Durgut

Balkonunda çiçekleri seyretmiş
Bir yetmiş seneyi rahat devirmiş
Karanlığının içinde karanfillerinin gölgesinde;
Huzuru beklemiş
Bir tabloymuş kendisi
Güz yapraklarının bahara özlemi gibi

Yaşlandıkça geçmişi baya unutmaya başlamış
Hayıflanmış..
Ama fark etmiş ki unutmak faydalı olan tek hastalıkmış
Onunda nasırlaşmadan önce bir kalbi varmış belki aşıkmış
Ama aşk insanın kalbine dokunup zararlı olan
Tek hissiyatmış

İnsan yaşlandıkça yalnızlığın diyarına tek gidişlik bilet alır
İnsan yalnızlaştıkça toplumun çıldırmış olduğunun farkına varır
Oda fark etmiş toplum bu kadar hastalıklı olmasaydı
Oda sağlığı ve mutluluğu sadece kendi içinde aramazdı

Gecenin karanlığında düşündüğü ne sevgilisi ne hayalleri kalmış
Sade biraz şiir ve Rabbi
Tek merakı ölümden sonrasınaymış
Sade biraz şiir ve Rabbi..
Kimleri karşısına almış zamanında
Kimlerle ne kavgalara girmiş
Siyasete girmiş bir dava edinip uğrunda bedeller ödemiş
Ama yaşlandıkça sağına soluna değil sadece önüne bakabilmiş

Belki boyun eğmezmiş
Dik durarak yaşamayı hayat amacı edinmiş
Zamanda ilerledikçe kapılar alçalmış
Geçmek için eğilmek gerekmiş

Aynalar bir kütüphane elbisesini giymiş
Sonunu bildiği halde bu romanı okumaktan hiç üşenmemiş

Yaşlandıkça hayat iki seçenek sunmuş
Ya duygusuzluk ya duygusallık
Hangisi daha iyidir ?
Bunu Tanrı bilebilir
Oda duygusallığı seçmiş
Çocukları,hayvanları,çiçekleri ve geceyi arkadaş edinmiş
Sevgin varsa dinimiz birdir dermiş
Kalbi sadece kan pompalamaya yetebilecek duruma gelince
Mecburen kalbinden kin ve nefreti bırakmış
Sevginin yolundan gitmeye başlamış
İnsanların ırkını,dinini umursamamaya başlamış
Kalbinde sevgi varsa dinimiz bir dermiş

Birgün bir şairle karşılaşmış
Fark etmiş ki bu genç onu anlamış
İhtiyar madem şairsin bende ne görüyorsan onu yaz,bana yolla
Demiş şaire
Şair almış kağıdı kalemi eline
En gizlide kalan duyguları çıkarmış
İhtiyar gülümsemiş şaire
Yetmiş seneyi beş dakikada anlattın demiş

Şairin İhtiyara Şiiri;
Sayfalarda ölümü bekledim
Kendimi satırlarda kaybettim
Ve bulamamak için dua ettim
Hadi kendimizi kaybedelim
Sanki daha önce bulmuşuz gibi
bir sigara yakalım gökyüzüne
Sanki hiç sönmeyecekmiş gibi
Böylesine ayık bir toplum hastaysa
Biz sarhoş olup sağlığa dönelim
Ve çocukluk en güzel sarhoşluktu
Sahi unutulurdu güz dönemleri
Derdini anlatmayan derman bulamazmış
Ya derdim dermanımdaysa bu iş nasıl olacakmış ?
Derdine derman bulamasanda
Acılar olsada hayatın içinde
Yinede mutluluk var derinlerde
İnsanın gerçek özünde!
Gülmeyi bilmelisin yaşamak için
Sadece bir kadavra değilsin
Çok kahraman tanıdım hepside pelerinsizdi
Çok pelerinli tanıdım ve hepside tribündeydi
Anlatırım anlatamamayı sonbahar yaprakları gibi
Özlem duyuyorum kendime
Anlatırım anlatamamayı sonbahar yaprakları gibi
Özlem duyuyorum kendime
Anlatırım anlatamamayı sonbahar yaprakları gibi
Özlem duyuyorum kendine
Oysa en güzel sarhoşluk çocukluktu
Sahi unutulurdu güz dönemleri.
Oysa güzel bir çocukluk sarhoşluktu
Sahi hala unutulur mu güz dönemleri ?