İhtiyar Oduncu
Şehirden çok uzakta bir orman köyü varmış,
Köylüler odun satıp geçimini sağlarmış,
Odunları sabahtan at, eşeye yükleyip,
Sabahın seherinde yollara düşerlermiş...
Köyden bazen on kişi bazen daha fazlası,
Birlikte giderlerdi şehir görme sevdası,
Amaç odunu satıp ihtiyaçlar alması,
Karanlık bastırmadan köye erken dönmekmiş.
Hep patika yollardan şehre gidip gelirlermiş,
Her gün en az yedi saat yürürlermiş.
Hayvanları yemleyip oturup dinlenirlermiş.
İhtiyaçlarını alıp sevinçle köylerine dönermiş.
Bazen de köye dönerken maskeli kişilerce,
Paraları malları ellerinden alınırmış.
Bütün emekleri, zahmetleri boşa giderek,
Elleri boş mahçup olup evlerine dönermiş.
İhtiyar oduncuda onlardan biri imiş,
Geçimini sattığı odunlarla karşılarmış,
Onu da tartaklayıp parasını almışlar,
El açıp soygunculara beddualar edermiş.
Hırsızlar, soyguncular mağarada yaşarmış,
çaldıkları her şeyi orada saklarlarmış,
Kuvvetli yağmur yağmış, mağarayı su basmış,
Çaldıkları tüm eşya köye doğru yayılmış.
Yaşayan tüm soyguncuları yıldırım çarpmış.
Köyün çobanı görmüş köylüye haber vermiş.
Herkes bölgeye koşmuş büyük bir çukur kazmış,
Soyguncuları gömüp bu beladan kurtulmuş.
Ondan sonra köylüler bu beladan kurtulmuş,
Korkusuzca yaşayıp birazcık huzur bulmuş,
Mazlumun bedduası bur da yerini bulmuş,
İhtiyar oduncunun duası kabul olmuş.....
Seyfet Bozçalı
Kayıt Tarihi : 6.11.2020 17:31:00
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve / veya temsilcilerine aittir.
Bu şiire henüz hiç kimse yorum yapmadı. İlk yorum yapan sen ol!