İhtiyar kadın Şiiri - Hüseyin Dal

Fani dünyadan beyi göç edince,
Tek başına kaldı ihtiyar kadın.
Düşünüp taşındı çok kez kendince,
Çalışmalı dedi İhtiyar Kadın.

Eski bir çocuk arabası bulup,
Üzerine bir camekan koyup,
İçine de börekleri doldurup,
Satmalıyım dedi İhtiyar Kadın.

Bazıları gibi o el açmadı,
Kolayına gelip yoldan sapmadı,
Gönlünü dinledi hile yapmadı,
Alın teri dedi İhtiyar Kadın.

Bergama Postanesinin dibinde,
Satıyordu börekleri serinde,
İyi örnekti o, halk üzerinde,
Biraz gayret dedi İhtiyar Kadın.

Bir gün İhtiyar Kadın hastalandı,
Derman aradı; fakat bulamadı,
Azrail gelip kapıya dayandı,
Dünyadan göç etti İhtiyar Kadın.