İhtiyar Gençlerimize Şiiri - Nurzal Keser

Gazali der ki:
‘Acırım cahiller arasında kalmış âlime.’
Şair, kimsenin adamı değildir,
Ancak ve ancak halkın adamıdır.
Halk için düşünür, halk için yazar.
Şairden yandaş olmaz.
Şairden rehber olur, fikir olur.
Doğru olur, gerçek olur.
Şaşarım ben şaire yandaş diyene,
Şaşarım ve bakarım cehaletine,
Acıyarak ve içerlenerek.
Bazı zihniyetler der ki:
Hapsolunursa susar, biter bunlar.
Şair mahpus olsa da,
Fikirleri her daim özgürdür.
Düşünce medeniyeti hapsolmaz,
Hapsolunamaz.
Gün gelir,
Fikirleri filizlenir, büyür,gelişir.
Devasa bir dalga olur,
Bu dalga da er geç şahlanır,
Şahlanır da sesi dağlarda yankılanır.
Fikir yağmurları dört bir yanı ıslatır,
Kızgın ve kor ateşler bile
Kurutamaz bu ıslaklığı ve nemi.
Onları ancak gerçek paklar,
Onları ancak vicdan, hissiyat paklar.

Böyledir bizim ihtiyar gençlerimiz,
Talebelerimiz, insanlarımız.
Gün gelir elbet hesaplaşılır,
Haklı haksız kimdir, ifşa olunur.
O gün güneş farklı doğar,
Elbet doğmalıdır da!
O da hainlik ederse,
Sahipsiz kalır insanlık,
Tümden boşanır, gözlerden yaşlar.