İhtiyar Bankta Bir Genç Kadın

hazin, soğuk, kederli bir ilkbahar sabahı.
ihtiyar bankta oturan bir genç kadın.
dışarıda, sanki ödünç alınmış bir kış rüzgarı.

vakit kuşluk vaktinden azıcık erken,
insanlar kucaklaşıp hasret gideriyor,
kadın uzaklara dalıp,
gizli gizli ağlarken.

gözleri puslu,
kirpiklerinde gözyaşlarının özgürlük savaşı.
birazda sızı,
ve unuttu galiba, artık gelmez telaşı.

işte bu gelen,
işte bu yüreğini ezipte giden,
her sabah Ankara'dan O'nu getirmesi gereken;
tam üçyüz altmış beşinci tren.

hazin, soğuk, kederli bir ilkbahar sabahı.
ihtiyar bankta oturan bir genç kadın.
dışarıda, sanki ödünç alınmış bir kış rüzgarı.

tam bir yıl olmuş,
bir buruk bahar ayrılığı yaşanalı.
yinede umut,
illede umut.
parmağında bir ondört şubat hediyesi,
yarın belkinin cesareti.
ayaklarında aşkın prangası,
ve onsuz asla olmaz esareti.

ihtiyar bankta oturan bir genç kadın...

sen adı unutulmamış,
yüzü hayal meyal tarifsiz.
ben, o her sabah,
Haydarpaşa'da seni bekleyen talihsiz