İhtiyar Balıkçı Şiiri - Ayşe Manav

Akşam kızıllığı çöküyor denizin üzerine,
İskelede ihtiyar bir balıkçı,
Bakımsız kır saçlarına yansıyor deniz,
Yanık teninde sırları,
Elleri nasırlaşmış,
Sigara dumanında düşlerinle kucaklaşmış.

Dalıp gitmiş yine gözleri,
Denizin koyu maviliğine, en derinlere,
Elinde;
Yudumladığı şarap,
Ciğerlerini yakan sigara,
Bir onlar kaldı koca ömrün sonuna.

Yanı başında, yüreğini yamar gibi
Yamadığı karides ağları,
Denize aşık,
Denize tutkun,
Denize kırgın,
Vermiyor diye bağrında yaşattıklarını,

Bir martı çığlığında silkeliyor omuzlarını,
Dalıp gitmiş, anımsıyor gözleri,
Acı, tatlı hüzün dolu seneleri,
Akşamın hüznü vururken yüreğine,
Artık yatma vakti gelmekte,
Teknenin boş bir yerine.

Ağlardan bir yatak,
Gökyüzünden yorgan,
Dalgalarda sevda,
Rüzgar kulaklarında bir ses,
İhtiyar balıkçı
Oda içimizden bir nefes.