İhtiyar Adam Şiiri - Ali Topcuoğlu

Adam usulca kalktı sandalyesinden
Yetmiş yaşın verdiği umutsuzluk
Yüzündeki çizgilerde saklı
Gecenin içine yürüdü
Bir başına
Sigarasını yaktı
Babadan hatıra
O muhtar çakmağıyla
Kalabalığın ortasında
Aldırmadan meraklı bakışlara
Derin derin içine çekti
Yıllara isyanını
Kahır dolu zamana
Başkaldırırcasına adam
Kendine söyledi bildiklerini
Elleri boşlukta kaybolurken
Birgün gelecek
Adamda gidecekti
Biliyordu.
Bekliyordu aslında
Bunca yıldır
Hayatı yaşamak isteyipte
Hey gidi dünya diye hayıflandı
Ölüm...
Zaman...
Geldi gidecekti
Belliki içindeki yara
Aklından çıkmaz
Bazen hayaller
Çoğu zamanda uykusuz geceler
Sevdanın ezikliği içinde
Kahrolur ihtiyar adam
Sebebini bilsede
Bunca yıl sonra bile
Aldanır.
İçindeki yangınlara
Yanıldığını bile bile
İsyan edesi gelir
Fayda etmesede
Yıllara sardığı
Yüreğine sakladığı
Hiç eskitemediği
Sevdasını yaşıyor son nefesinde