İhtiyar Adam Şiiri - Nedim İster

Elveda dediği bir çocukluğu vardı,
Şimdi mahalleyi ha döndü ha dönecek
Gençliğinde yaşadığı anılar sardı,
Onu da gözlerinden ha döktü ha dökecek

Genç iken akıl ermezdi ihtiyarın işine,
Şimdi ihtiyar oldun genç içinde işin ne?
Kimsesiz kalacaksın sende günün birinde,
Ömür seni yanlız ha koydu ha koyacak.

Mutluluk ona masraf, keder dersen o beleş,
Tükenmiş umutları sönmüş içinde ateş,
Her gece duasında beklediği bir güneş,
O da dağın ardına ha girdi ha girecek.

Zaman bir asa olmuş titreyen ellerine
Bir de kambur bırakmış belinden benliğine
Çizgiler dokunmamış sadece gözlerine
O da derin uykuya ha daldı ha dalacak.

Bir zamanlar bu adam gökleri inletirdi,
O heybetle bastığı yerleri titretirdi,
Şimdi içerisine yerleşmiş bir ürperti!
Azrail kapısını ha çaldı ha çalacak.

Biliyor ki zam yoktu canının mühletine,
Canı kurtaramazdı güvenip servetine,
İki metrelik çukur kiraydı bedenine,
Yıkanıp kefenlenip ha göçtü ha göçecek.