İhtiyar Adam Şiiri - Mustafa Parlak

Başı dik, geniş omuzları üzerinde
Bozkır ayazında kalmış, üşümüş elleri
Olsun ayakta! Biraz eğilmiş olsa da beli
Kaç kış geçirdi, Erciyes dağı gibi gövdesiyle

Hayatta tek bağı derin çizgileri
Bilmem ! Kaç zemheri vurmuş yüzüyle
Anlatmadan edemez; derin! Yarası var
Kaç zemheri yenmiş, o eskimiş yüzüyle!

Yarı tok, yarı aç günler eylemiş.
Akşam edince, samanlıkta hallemiş.
Zor zamandı der, yoksulluk büyük dert.
O eskimiş yüzü, biraz soğuk, biraz sert.

Elinde bir çakmak, bir tabaka sigara
Tüm derdini veriyor, ta çiğerlerinden!
Çekip saldığı yeni yakılmış bir dala.
Yaşamak zor diyor, belli! O vakur yüzünden

Anlatırken tekrar yaşıyor, geçmiş anıları
Kırarmış saçları, kırarmış bıyıkları
Yaşlılık zor diyor, kamburu çıkmış beliyle
Bilmem! Kaç yüz yıldır eskimeyen o zemheriyle