Bir esimlik rüzgar bile dokunmadı tenime.
İhtiyar!
Paslı tren raylarında bırakmışım ben nedensiz susuşlarımı.
Hem gitmiş artık benden gidecek olan çoktan,
Hayret ki;
Ben bile duymamışım ruhumun çığlıklarını.
Âlâyiş-i dünyâdan el çekmege niyyet var
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Devamını Oku
Yakında adem dirler bir şehre azîmet var
Uçdı bu fezâlardan mürg-ı dil-i nâlânım
Ârâm idemez oldum efkâr-ı seyâhat var
Bu şiir ile ilgili 0 tane yorum bulunmakta